Geç Oldu Ama Artık Öğrendim…

Diğer kişiler konu olduğunda, görünürde çok daha fazla tepkili davransak da çok daha uzun zaman kafamızı meşgul etse de galiba uzun boylu bir öneme sahip olmuyor.

Bizim için kişinin vazgeçilmezliği ne kadar fazla ise canımızın acıma oranı da o denli fazla oluyor. Bazen tek bir kelime bazen bir bakış yapılan bir davranış önemsiz gibi görünse de ciddi yürek yaralanmalarına sebebiyet veriyor.

Hep şunu merak etmişimdir; Acaba emek verdiğimiz kişiyi mi daha çok seviyoruz? Sevgimiz emeklerimizle doğru orantıda mı? Belki de ne kadar çok emek o kadar çok sevgidir.

Sevgilimize, kocamıza; saçımı senin için süpürge ettim demiyor muyuz? Adamlar bizden ayrılırken inatla bizi bırakmamaları için direnmiyor muyuz? Çocuklarımıza senin için hayatımdan vazgeçtim deyip onların hayatlarında ve kararlarında inatla yer almaya çalışmıyor muyuz?

Kendi hayatımızı elimizden kaçırıp onların hayatına yön vermeyi istemiyor muyuz?

Onlara bu eziyetleri yaparken aslında işin en başından beri kendimize eziyet ediyoruz. Kendimizi kaybetmek uğruna, onlara her türlü konforu yaşatmayı, saçımızı taramaya vaktimiz bile yokken bizden istenen ya da istenmeyen her türlü şeyi yapmayı. Tabii ki, yapmakla yükümlü olduğumuz görevlerimiz var; bunu yadsımıyorum, ama yine perişanları oynayarak bu işi abartıyoruz.

Sonra terk ediliyoruz, çocuklarımız büyüyor yaşamlarının kontrolünü eline alıyorlar, iş hayatımız bitiyor. Bize ihtiyaç duyan kimse kalmıyor. İşte o zaman geriye baktığımızda onca yıl kendimiz için yaptığımız pek bir şeyin olmadığını görüyoruz.Hep suçlayacak birilerini bulup kendimize acıyan, kırgın ve yorgun bir kişi haline geliyoruz.

Uzun yıllar ben de saçımı tarayacak vakit bulamayarak şikâyet ederdim. Ne zaman bazı şeyler kafamda aydınlandı o zaman yeter deyip kendim ve kendi isteklerim doğrultusunda yaşamımı devam ettirmeye başladım. Kısaca merkeze kendimi koydum.

O zaman gördüm ki ben mutlu oldukça kendi istediklerimi yaptıkça etrafımda ki insanlara da faydam olmaya başladı. Onları daha fazla önemsedim çünkü kendimi önemsemiştim.

Yapamadığım her türlü şeyi yapmaya başladım. Önce liseden kalan 2 yılı verdim mezun oldum. Sonra dersaneye gittim üniversite sınavlarına girdim İstanbul Üniversitesi’nde iletişim okudum. Hayatımın en güzel 4 senesiydi. Hala okul arkadaşlarımla görüşürüm.

Ardından işe girdim eşekler gibi çalıştım kendi ekmeğimi ilk kez kazanmanın tadına vardım. Çocuklarımla daha iyi iletişim kurabildim. Anneliğin dışına çıktım. Kadın olduğumun farkına vardım. Doğum günümde ilk kez kendime iç çamaşır takımı aldım. Üstelikte hayatımda kimse yoktu. Bu arada eşimle de dostça yollarımızı ayırmıştık.

İngilizce öğrenmeye başladım gerçi zaman zaman ara versem de hep aynı seviyeden başlıyorum. Bazen ben bunu ne zaman öğreneceğim de kullanacağım diye düşünsem de öğrenmekten zevk alıyorum.

Yelken kursuna gidiyorum. Mayısta abimle bir yarışa katılacağız. Tek bir halat tuttursalar da önemli değil yarışta olmayı istiyorum.

Dalma kursunun son evresi kaldı o da bitecek. Ve ben en çok Kızıldeniz’de dalmayı istiyorum.

10 yıldır sigara içmiyorum. Deli gibi 2,5 paket içerken bıraktım. Cildim gençleşti. Yemeklerin tadına vardım ama merak etmeyin yemek yerken ağzımı şapırdatmıyorum. Ve spor yapmayı öğrendim. Sporla birlikte vücudumun farkına vardım, artık daha dik ve endamlı yürüyorum.

İnanılmaz bir adamla çıkıyorum. Çıktığım ilk gün, kafadan 100 kredi vermiştim. Aradan üç yıl geçti ve o hala 100 krediden bir puan bile eksilmedi. Hep onun gibi birisini istemiştim, ben de şaşırdım ama oldu.

Yaş 45, hayatımdan geriye ne kaldıysa en iyi şekilde değerlendirmeye çalışıyorum. Boşa geçirecek tek dakikam bile yok. Ben mutluyum, benimle birlikte olan bir çok insan da mutlu oluyor, en azından benimle oldukları zamanlarda

Bu haftaki yazım diğerlerinden biraz farklı, ama uzun zamandır hissettiklerimi dile getirmeyi istiyordum. Artık, bu da böyle olsun …

    13 Nisan 2009

   Yazarın önceki yazıları
   .Seattle’ da İngilizce Öğreniyorum
   .Victoria Secret Kızı Olacağım (!)
   .Hindistan’a Evlenmeye Gidiyorum
   .Dosta Bir Mektup
   .Unutmuşum!
   .Bir Rüya
   .Masallar
   .Esaretin Bedeli
   .Yaz Geliyor
   .Antidepresan
   .Çirkin Erkek Yoktur Az Bira Vardır
   .35 Yaş
   .Trafik
   .İnternetim Canım Benim
   .Yunanistan
   .Kırmızı
   .Kadın Nüfusu
   .İki Hikaye
   .Tasarım Yaparım, Şarap Tadarım
   .Agresifim
   .Fevziye ile Ziya
   .Entelim, Dantelim, Kültürlüyüm
   .Parti Kızı
   .Üç Kadının Kısa Öyküsü
   .Uçak Korkusu
   .Bağımlıyım
   .Salsa Kursu
   .Doğrucu Davut
   .Büyükada
   .Boşanmak
   .Diyet
   .Ah! Şu Erkekler…
   .Beyoğlu; İstiklâl Caddesi
   .Koç Kadını
   .Göcek ve Alman Kurt’u
   .Yedim, İçtim, Gezdim, Tozdum
   .İspanya ve Espadrillerim
   .İstanbul
   .Jartiyer
   .G-String
   .Kaşına da Gözüne de…
   .Kastanyet almaya İspanya’ya gidiyorum.
   .İletişimin İletişimsizleri…
   .Ali ile Ayşe
   .Ver Allahım Ver…
   .Tarçınnn…
   .Mazeretim var Sendromluyum…
   .10 Adımda Flört Rehberiniz
   .Saroz’da Bi Daldım Bi Çıktım Bi Yıldız Buldum Dalgıç Oldum Heyoooo…
   .Göcek’ten Bildiriyorum...
   .Kıyıköy
   .Sadakat mi o da ne?
   .Mezarımı Derin Kazmayın…… ki, çıkabileyim…..
   .Bi Tam Bi Öğrenci…
   .Mezar Taşıma İngilizceyi Öğrenemeden Gitti Diye Yazın…
   .Sporum Geldi Tutmayın Beni
   .Yamyamlar Fas Yollarında…
   .Alt Komşunun Sardunyaları…
   .Hepinize Merhaba

Güncel

.Mucizevi Bir A.Ş.K.Öyküsü

.Sürüden Ayrılmaya Hazır mısınız

.AÇEV Birleşmiş Milletler de Kadına Yönelik Şiddeti Anlattı

.Kadın Haklarında İlerleme Durdu

.Hayykitap-Ayı Olmayan Ayı

.Yüzlerce kadın şiddete karşı dansla ayaklandı

.Işık ve Cam 2 Adlı Sergi

.Dr. Beyin

.Seda Diker-Aslında Ayrılık Yoktur

.Otuz Yaşa Mektuplar

.Zamane Aşkları

.Kusursuz Mutluluğa Doğru- Bir İki Üç Sıçra